ทางหมู่บ้านวังฟ่อนมีความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่มีบุคลากรที่ทำงานอยู่แต่ถิ่นให้ความสนใจและสนับสนุนกิจกรรมต่าง ๆ ของหมู่บ้านทำให้ผู้นำและชาวบ้านของหมู่บ้านมีกำลังใจในการพัฒนาหมู่บ้านมากยิ่งขึ้น ผมในฐานะตัวแทนผู้นำในการประชาสัมพันธ์ทางสื่ออินเตอร์เนตขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมเว็บไซต์ของหมู่บ้านวังฟ่อนและขอสัญญาว่าจะทำสื่อต่อไปโดยไม่หวังผลตอบแทนหวังว่าทุกท่านคงให้ความสนับสนุนเข้ามาชมบ้านของเรา และต้องขอขอบคุณน้องก้อย ทิพย์วัลย์ แก้วโมลีที่มอบกล้อง  Canon รุ่น PowerShot SX20 IS ให้เป็นสมบัติของวัดและหมู่บ้านวังฟ่อน ซึ่งถือว่าเป็นหัวใจหลักของการทำงานในด้านเว็บไซต์

น้องก้อย ทิพย์วัลย์ แก้วโมลี ตอนนี้อยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ๑ ปี ด้วยวีซ่านักเรียนแลกเปลี่ยน J-1 student exchange visitor ผู้นำทุกท่านมีความภาคภูมิใจที่เห็นบุคลากรให้การสนับสนุนหมู่บ้านเป็นอันมาก ในฐานะตัวแทนของท่านผู้นำในการประชุมเมื่อวันจันทร์ ที่ 8 พฤศจิกายน 2553 ที่ผ่านมาขอบคุณน้องก้อย ทิพย์วัลย์ แก้วโมลี และผมให้สัญญาว่าจะทำหน้าที่สื่อประชาสัมพันธ์ที่ดีของหมู่บ้านต่อไปครับ ในโอกาสนี้ก็ขออนุญาตเพิ่มชื่อน้องในหัวข้อผู้สนับสนุนเว็บไซต์ในโอกาสนี้ด้วย

Koi Kaewmolee 08 พฤศจิกายนเวลา 18:22 น.

น้องความยินดีและดีใจ๋ตี้หั๋นหมู่บ้านของเฮามีเวบไซต์ ตี้ยะหื้อหมู่เฮาพี่น้องตังหลายตี้ไปเฮียนหนังสือหรือว่ายะก๋านในต่างบ้านต่างถิ่น ใด้หั๋นความเป็นไปของหมู่บ้านเฮา ได้หั๋นหน้าต๋าของญาติปี้น้อง ได้หั๋นกิจกรรมที่จาวบ้านได้จ่วยกั๋นทำเพื่อส่วนรวม ได้หั๋นหน้าต๋าของญาติของตั๋วตี้บ่เกยได้หั๋น

ผ่านในอินเตอร์เน็ตของหมู่บ้าน ตี้ผ่านจาวบ้านเฮาแสดงหื้อหั๋นว่าจาวบ้นของเฮามีความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกั๋น มีน้ำใจต่อกัน มีความเสียสละเพื่อส่วนรวม น้องกะมีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง

อยากจะเป็นกำลังใจให้หมู่เฮาจาวบ้านทุกคนตี้มาร่วมกันทำงานอย่าท้อแท้ น้องมีความภาคภูมิใจมากตี้ได้มาอยู่บ้านวังฟ่อน น้องบ่เกยลืมเลยว่าพ่อแม่เป็นชาวนา เวลาไปเฮียนหนังสือ มีคนมาถามว่าบ้านยะอะหยัง น้องกะตอบว่าเป็นชาวนาใด้อย่างภาคภูมิใจเพราะน้องคิดว่าชาวนาบางคนเป็นคนจน อาหารตี้กิ๋นกะเป็นปลาที่หามาจากทุ่งนา และหาตามแม่น้ำเพราะพ่อน้องเป็นคนจนหาปลามากินเอง และกินผักที่ปลูกตามบ้าน อาหารตี้ยะจากปลาเป็นอะหยังตี้บ่หน้ากิ๋น สำหรับตอนนั้นที่เป็นละอ่อน แต่กะจ่ำเป็นต้องกิ๋นเพราะตี้บ้านกะมีแต่ปลา จนกระทั่งงานศพพ่อน้องกะมีลาบปลาดุก น้องจำได้ว่าแม่ครัวในงานศพพ่อน้องนั้นยะลาบปลาได้ลำที่สุดในโลก ตั้งแต่ฮั้นมาก็บ่อเกยได้กิ๋นอาหารที้ลำขนาดนั้นอีกเลย และอาหารที่เกี่ยวกับปลากะหายไปพร้อมกับพ่อ และน้องกะยังบ่อได้ทดแทนพระคุณของพ่อน้องอีกเลย แต่เพราะปลาตี้พ่อน้องได้หามาหื้อกิ๋นกะยะหื้อน้องมีสมองพอตี้จะเฮียนจนจบปริญาตรีที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการอาหาร พอเฮียนจบน้องกะได้ทะงานตี้สถาบันอาหารที่กรุงเทพ แลพกะสมัครมาโครงการพี่เลี้ยงเด็กในประเทศสหรัฐอเมริกา ๑ ปี ด้วยวีซ่านักเรียนแลกเปลี่ยน J-1 student exchange visitorตอนนี้น้องทำงานในร้านอาหารตี้เปิดร่วมกั๋นกับป้าคนกรุงเทพเป็นคนทำกับข้าวและกะเสริฟ และกะส่งเดลิเวอรี่ และขณะเดียวกั๋นกะสมัครเรียนในโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษที่ซานฟรานซิสโก เพื่อจะเรียนต่อปริญาโทในรัฐแคลิฟอเนียร์ ประเทศสหรัฐอเมริกา และกะยังเป๋นโสด :)

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•อังคาร•ที่ 09 •พฤศจิกายน• 2010 เวลา 15:32 น.• )