“ สูงเม่น ”  เดิมเรียกว่าบ้าน “ สุ่งเม้น ”  โดยมีเรื่องเล่าสืบๆกันมาว่า  แต่เดิมสถานที่ตั้งบ้านสูงเม่นเป็นป่าไผ่และทุ่งหญ้า  รวมถึงป่าไม้เบญจพรรณ  มี “ เม่น ” อาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ประกอบกับเป็นสถานที่ทำเลดีมีแม่น้ำไหลผ่าน  พวกพ่อค้าวาณิชย์และคนเดินทางในสมัยอดีตจึงมักจะแวะมาพักแรมบริเวณดังกล่าว  จนเรียกพื้นที่นี้ว่า “ ป๋างสุ่งเม้น ( คำว่า สุ่ง ไม่ปรากฏในพจนานุกรมฉบับ -ราชบัณฑิตยสถาน  ซึ่งถ้าเขียนตามหลักการอ่านการเขียนและความหมายทางภาษาล้านนาแล้ว จะต้องสะกดเป็น “สุ่งเหม่น ” โดยคำว่า “ สุ่ง ”แปลว่ารู และ “ เหม่น ” แปลว่าตัวเม่น ) ต่อมาบ้านเมืองได้เจริญขึ้น ป่าแห่งนี้ได้ถูกแผ้วถาง ราษฎรได้ใช้เป็นสถานที่อยู่อาศัยรวมกันเกิดเป็นหมู่บ้านหลายหมู่บ้าน เรียกขานตามประวัติการก่อเกิดของหมู่บ้าน   เช่น “ บ้านโตน , ท่ามด ,  ท่าม้า,  ท่าล้อ และ  ท่าช้าง ” เป็นต้น พร้อมกับได้สร้างวัดวาอารามขึ้น ในปี พ.ศ. ๒๔๖๐ ทางราชการได้เปลี่ยนชื่อจากอำเภอ “แม่พวก ”เป็นอำเภอ “ สูงเม่น ” จึงได้มีการเรียกชื่อบ้าน “ สุ่งเม่น ” เป็นบ้าน “ สูงเม่น ” อย่างเป็นทางการ

ดาวโหลดไฟล์เอกสาร ขอบคุณสภาวัฒนธรรมจังหวัดแพร่สำหรับการส่งข้อมูลให้เผยแพร่ ขอบคุณผู้จัดเก็บและเรียบเรียงข้อมูล และผู้ให้ข้อมูลดังปรากฏในบทความต่อ ๆ ไปครับ

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•อาทิตย์•ที่ 09 •กันยายน• 2012 เวลา 10:42 น.• )