“ สูงเม่น ” เดิมเรียกว่าบ้าน “ สุ่งเม้น ” โดยมีเรื่องเล่าสืบๆกันมาว่า แต่เดิมสถานที่ตั้งบ้านสูงเม่นเป็นป่าไผ่และทุ่งหญ้า รวมถึงป่าไม้เบญจพรรณ มี “ เม่น ” อาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ประกอบกับเป็นสถานที่ทำเลดีมีแม่น้ำไหลผ่าน พวกพ่อค้าวาณิชย์และคนเดินทางในสมัยอดีตจึงมักจะแวะมาพักแรมบริเวณดังกล่าว จนเรียกพื้นที่นี้ว่า “ ป๋างสุ่งเม้น ( คำว่า สุ่ง ไม่ปรากฏในพจนานุกรมฉบับ -ราชบัณฑิตยสถาน ซึ่งถ้าเขียนตามหลักการอ่านการเขียนและความหมายทางภาษาล้านนาแล้ว จะต้องสะกดเป็น “สุ่งเหม่น ” โดยคำว่า “ สุ่ง ”แปลว่ารู และ “ เหม่น ” แปลว่าตัวเม่น ) ต่อมาบ้านเมืองได้เจริญขึ้น ป่าแห่งนี้ได้ถูกแผ้วถาง ราษฎรได้ใช้เป็นสถานที่อยู่อาศัยรวมกันเกิดเป็นหมู่บ้านหลายหมู่บ้าน เรียกขานตามประวัติการก่อเกิดของหมู่บ้าน เช่น “ บ้านโตน , ท่ามด , ท่าม้า, ท่าล้อ และ ท่าช้าง ” เป็นต้น พร้อมกับได้สร้างวัดวาอารามขึ้น ในปี พ.ศ. ๒๔๖๐ ทางราชการได้เปลี่ยนชื่อจากอำเภอ “แม่พวก ”เป็นอำเภอ “ สูงเม่น ” จึงได้มีการเรียกชื่อบ้าน “ สุ่งเม่น ” เป็นบ้าน “ สูงเม่น ” อย่างเป็นทางการ
ดาวโหลดไฟล์เอกสาร ขอบคุณสภาวัฒนธรรมจังหวัดแพร่สำหรับการส่งข้อมูลให้เผยแพร่ ขอบคุณผู้จัดเก็บและเรียบเรียงข้อมูล และผู้ให้ข้อมูลดังปรากฏในบทความต่อ ๆ ไปครับ
•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•อาทิตย์•ที่ 09 •กันยายน• 2012 เวลา 10:42 น.• )