สวัสดีครับพี่น้องชาวจังหวัดแพร่ที่เคารพครับ และพี่น้องชาวไทยทั่วประเทศและทั่วโลก ขอขอบคุณที่ยังคงติดตามผลงานและบทความของผมนะครับ ซึ่งในคราวที่แล้วได้พูดถึงลาบันพ่อตาจอมแสบโคตรโกงขั้นเทพ ขนาดยาโคบคิดว่าเป็นผู้ที่มีความโกงระดับหนึ่งแล้วนะครับ แต่ในที่สุดโยบก็ได้บทเรียนที่มาจากพระเจ้า ทำให้ยาโคบรู้แล้วว่าการโกงใครเนี่ยะมันไม่ดี โดยเฉพาะโกงพระเจ้า แต่ถึงกระนั้นก็ดีครับ ยาโคบก็รู้สำนึกแล้วแต่ลาบันซึ่งเป็นพ่อตาของยาโคบก็เริ่มได้ใจโกงเขาได้ครั้งนึงจะโกงอีก แต่คราวนี้พระเจ้าไม่อนุญาติเลยเจอยาโคบหักมุมเลยทำให้ลุงลาบันร้องออกมาว่าโอ้ย!แบบนี้มันเจ็บจุงเบย เพราะคิดว่าตัวจะได้ประโยชน์เต็มๆแต่กลับกลายเป็นว่า ยาโคบได้ประโยชน์ไปแบบเต็มๆเพราะพระเจ้าอวยพรยาโคบ พอลาบันเริ่มสูญเสียประโยชน์ก็เริ่มคิดริษยายาโคบซะแล้ว และ บัดนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่ยาโคบต้องเผ่นแล้วครับ และสิ่งหนึ่งที่เป็นเครื่องยืนยันคือความฝันของยาโคบที่ถึงเวลาต้องกลับไปยังดินแดนบ้านเก่าที่เขาจากมาแล้ว คือ ในความฝันทูตสวรรค์ได้บอกว่าให้กลับไปบ้านได้แล้ว

และในที่สุดยาโคบก็ได้จัดแจงข้าวของหอบลูกหอบสัมพาระและทรพย์สมบัติทั้งหมดเอาไปด้วย และราเชลได้เอารูปเคารพของพ่อเอาไปด้วยและออกเดินทางกลับบ้านเกิดโดยไม่บอกลาบันเลย และแน่นอนครับ ข่าวที่ยาโคบและครอบครัวได้นำทรัพย์สมบัติพากันหนีไปจากลาบันก็มาถึงลาบันจนได้ แล้วคุณคิดว่าลาบันจะรู้สึกอย่างไรครับ อ้อ แน่นอนครับ จอมโกงโดนหักหน้าไม่พอ แถมรู้สึกเหมือนโดนยกเค้าไปโดยไม่ร่ำลา ถึงลาก็ไม่ให้ไปง่ายๆ แต่ว่าเกิดอะไรขึ้นครับ พระเจ้าได้มาหาลาบันแล้วก็บอกว่า “จะพูดอะไรกับยาโคบ ให้ระวังตัวไว้ให้ดี ไม่ว่าดีหรือร้าย” งั้นเอาเป็นว่าขอไปสั่งเสียร่ำลาลูกหลานก็ได้

แต่ครั้นเมื่อลาบันได้ยกพรรคพวก (ร่ำลาทำไมต้องยกพวกไปเป็นโขยงก็ไม่ทราบได้) และได้ตามไปทันกองคาราวานยาโคบผู้ไร้อาวุธ แล้วจากนั้นเกิดอะไรขึ้นครับ งานเข้าแล้วครับ บ่องตง แล้วเกิดอะไรขึ้นครับ เกิดการเผชิญหน้าระหว่างลูกเขยกับพ่อตาหักเหลี่ยมโหดกันคราวนี้ ฝ่ายลาบันเริ่มเปิดฉากขึ้นในฐานะผู้อวุโสกว่ากล่าวว่า “ทำไมหนีมาโดยไม่ร่ำลากัน จะจัดงานเลี้ยงส่งจุบลาลูกหลานไม่ได้กันเลยหรืออย่างไร? ตอนนี้เจ้าอยู่กำมืเราแล้วเราจะทำอย่างไงก็ได้” ประมาณว่าลูกไก่ในกำมือแล้ว คราวนี้ยาโคบดิ้นไม่หลุดเห็นทีจะแย่ แต่ลาบันได้กล่าวต่อไปว่าเหตุเพราะพระเจ้าได้มาหาเราแล้วสั่งห้ามไม่ให้เราทำอะไรแก่เจ้า ประมาณว่าถ้าไม่ใช่เพราะพระเจ้ายาโคบตายแน่ครับ และลาบันยังกล่าวว่ามีคนหนึ่งขโมยรูปเคารพออกมาด้วย เอาแล้วครับจากคำพูดของลาบันสถานการณ์เปลี่ยนเลย ประมาณว่าได้ไปแน่ๆ และถ้าเอาเรื่องรูปเคารพมาพูดด้วยแล้วล่ะก็ไม่มีปัญหาเพราะยาโคบไม่สนใจเรื่องรูปเคารพอยู่แล้ว ยาโคบได้ทีเริ่มโต้ตอบทันควัน “ ดูก่อนพ่อตาที่เคารพที่ต้องหนีมากลัวว่าท่านจะไม่ให้ภรรยาของข้าและลูกๆของข้ามาด้วย แต่ถ้าท่านค้นพบว่าใครเอารูปเคารพไปท่านฆ่าได้เลย (คุณทราบมั้ยครับว่า คนที่เอารูปเคารพมาเป็นใคร เคนธอนั้นคือ ราเชล ลูกสาวของลาบันนั่นเอง เธอซ่อนไว้ที่ก้นเธอนั่งทับไว้นั่นเอง คุณคิดว่า ลาบันผู้หลักแหลมกลโกงขั้นเทพจะไม่รู้เหรอครับ แน่นอนครับ การค้นหาจบอย่างที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่กันไว้ดีกว่าแก้ลาบันจึงตัดสินใจขอให้ยาโคบทำพันธสัญญาต่อกันว่าจะไม่ล้ำเขตแดนกันมาโดยเอาก้อนหินก่อขึ้นเป็นเครื่องยืนยัน และจากนั้นลาบันก็จุบร่ำลาลูกสาวทั้งสองและหลานๆและได้แยกย้ายกลับไปยังบ้านเมืองของตน ส่วนยาโคบและครอบครัวของเขาจะต้องเดินทางกันต่อไปเพื่อกลับไปยังดินแดนที่เขาจากมา และแน่นอนการกลับไปคราวนี้ของเขาจะต้องกลับไปเผชิญหน้ากับความน่ากลัวจากพี่ชายสายเลือดเดียวกันที่เต็มไปด้วยแค้นฝังลึกโดยที่เขาไม่ทราบว่าชะตากรรมของเขาจะเป็นอย่างไร แต่ที่แน่ๆหมดเวลาหนีแล้ว เขาจะต้องเผชิญหน้ากับเอซาว แต่เขาจะต้องเผชิญหน้ากับบุรุษคนหนึ่งก่อนเขาเป็นใครและมีการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตของยาโคบ แล้วเขาจะทำอย่างไรดี ติดตามได้ในครั้งหน้าเสนอตอน “ ผู้ต้อสู้กับพระเจ้า”

เขียนโดย...อ.เด่น โยชูวา

ศิษยาภิบาลคริสตจักรหัวใจพระคริสต์

•อีเมลนี้จะถูกป้องกันจากสแปมบอท แต่คุณต้องเปิดการใช้งานจาวาสคริปก่อน•

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•เสาร์•ที่ 08 •มิถุนายน• 2013 เวลา 12:12 น.• )