๖ มิถุยายนพุทธศักราช ๒๕๕๗ ความเชื่อและพิธีเลี้ยงเจ้าป้อดงอาฮักมีอยู่คู่กันคนในชุมชนวังฟ่อนมานานนับตั้งแต่แรกตั้งชุมชน โดยมีความเชื่อกันว่าเจ้าป้อดงอาฮักมีพลังเหนือธรรมชาติ เป็นผู้ปกปักรักษาผืนป่าที่คนในชุมชนเรียกว่าผืนดง และเจ้าป้อมีพลังอำนาจที่ให้คุณและโทษได้ เมื่อมีการก่อตั้งชุมชน ขยายพื้นที่ทำกินไปทางผืนดงใหญ่คนในชุมชนจึงมีพิธีกรรมในการเซ่นไหว้เกิดขึ้น เพื่อเป็นการแสดงความเคารพ ขอขมาที่มีการล่วงเกิน และขออำนาจบารมีในการปกปักคุ้มครองคนในชุมชนให้ภัยจากอำนาจธรรมชาติและสิ่งเหนือธรรมชาติ  แต่หากว่ามองอีกมุมหนึ่ง และอีกแนวคิดหนึ่ง  ความเชื่อ พิธีกรรมนี้เป็นส่วนหนึ่งเป็นเสมือนการตอบสนองทางจิตใจ เป็นการปลอบประโลมใจ หรือการหาหลักประกันในชีวิตและจิตใจของคนในชุมชน ในยุคที่มีขีดจำกัดในองค์ความรู้แขนงต่างๆที่จะสามารถอธิบายปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัวจึงได้เกิดความเชื่อในสิ่งที่อาจถือว่าเป็นอำนาจเหนือธรรมชาติขึ้นมา และด้วยความเชื่อดั่งเดิมสั่งสมผ่านกาลเวลาก่อเกิดเป็นรากฐานของชุมชน เป็นวัฒนธรรมความเชื่อของชุมชน และเป็นประเพณีของชุมชน มาจนถึงในยุคปัจจุบันพุทธศักราช ๒๕๕๗

“แม้ว่าพระพุทธศาสนาจะมีมาในชุมชน แต่ความเชื่อดั่งเดิมก็ยังคงอยู่ และได้ผสมผสานกันได้อย่างลงตัว กับอวิชาที่เหนียวแน่น”

โซดา

๖ มิถุยายน พุทธศักราช๒๕๕๗

ฮิจเราะห์ศักราช๑๔๓๕

•แก้ไขล่าสุด• ( •วัน•เสาร์•ที่ 07 •มิถุนายน• 2014 เวลา 07:30 น.• )